Çocuklar Ve Orman Fareleri İçin Sis Hikayesi- Küçük Orman Faresi Sisi Tanıyor
Bugün, öğleden sonra hava erkenden karardı. Bulutlar, ormandaki çayırı kapladı. Şaşkın bir şekilde “Aa!” diye bağırdı küçük orman faresi. “Gece, gündüzü mü geçti?” dedi. Küçük orman faresi, çayırı meyve bahçelerinden ayıran duvara tırmandı ve etrafına bakındı. Etrafında grilik görüyordu. Bu koyu bir griydi, ıslak ve nemli hissettiriyordu.
“Böyle bir griyi daha önce hiç görmemiştim.” dedi.
Bu esnada elma ağacının üzerinde oturan bir karga “Gak gak!” diye bağırarak karga arkadaşlarını çağırıyordu. Karga, “İnsanlar buna sis diyor.” dedi küçük fareye. Karganın çıkardığı ses, bu yabanî grilikte kulağa korkutucu geliyordu.
“Sis?” diye sordu küçük orman faresi, “Erken bir gece gibi görünen bu soğuk karanlığı mı kastediyorsun yoksa gerçekten şimdiden gece mi oldu?”
“Sonbahar bulutları çayırı kaplayarak ağaçları, çalıları ve otları kucakladığında gerçekten de erken bir gece gibi oluyor.” dedi karga. “Ancak bu sadece bir yanılgı.”
“Peki siste ne yapılır? Sise neden ihtiyaç duyarız? Serin hissettiriyor ama hoşuma gitti.” dedi küçük fare.
Küçük fare, daha önce hiç sis görmemişti ve bulutların orman çayırını kucakladığı düşüncesi hoşuna gitti.
Ancak karga sisten hiç de hoşlanmışa benzemiyordu.
“Ha ha!” diye güldü karga. “Sisli günlere hiç ihtiyacım yok. Her şeyin üstünü örterek etrafımı görmemi engelliyorlar.”
“Etrafını görmeni?” Küçük orman faresi tekrar etrafına bakındı. Artık neredeyse hiçbir şey göremiyordu. Sadece etrafındaki her şeyi giderek daha fazla saran gri bir hiçlik vardı.
“Bu… Biraz biraz… Korkutucu…” dedi sonunda. “Karga, söylesene. Sisten korkmamıza gerek var mı?” “Evet.” dedi karga. “Mesela yolunu bulamadığında kaybolabilirsin”.
“Kaybolmak mı? Ah! Bu tehlikeli.” Küçük orman faresi büyükbabasını düşündü ve kendisine asla kaybolmamasına dair öğütleri aklına geldi. “Her zaman yoluna dikkat et, küçük fare,” demişti. “Yolunu kaybeden kolayca tehlikeye kapılır.”
“Tehlike mi?” Küçük ağaç faresi korkmuştu. “Artık sisi tanıyorum ve onu sıkıcı buluyorum. Şimdi çabucak eve gitmeliyim. Diğerleri beni bekliyorlar. Güle güle!” dedi kargaya seslenerek. “Güle güle küçük fare, kaybolmadığından emin ol!” dedi karga.
Ancak bunu küçük orman faresi duymamıştı çünkü mağarasına dönmek için acele ediyordu.
Yazar: Elke Bräunling
Almancadan Türkçeye Çeviren: Hatice Nur Bağ
Düzeltmen: İrem Tunay
Kaynak Metin: (Çevrimiçi) https://www.elkeskindergeschichten.de/2024/10/13/die-kleine-waldmaus-und-das-graue-graudie-kleine-waldmaus-und-das-nebelgrau/ 19.01.2025.
